Autor: administrator

Sesja Tematyczna Komitetu Naukowo Technicznego ds. Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przy Naczelnej Organizacji Technicznej w Nowym Sączu.

Produkcja owczarska to obecnie jeden z tzw. niszowych kierunków produkcji zwierzęcej, która jednak z wielu względów: począwszy od wciąż znaczącego potencjału zasobów paszowych, potrzeby utrzymania regionalnej tradycji kulturowej, określonych potrzeb środowiskowych i wreszcie dodatkowego źródła utrzymania części ludności mieszkającej na terenach górskich – powinna dostać szanse rozwoju.

W szczególnym dla Polski okresie, po roku 1989, wystąpiło ogólne załamanie na rynku produkcji zwierzęcej, które w powiecie nowosądeckim bardzo mocno dotknęło hodowców owiec.

Nie został przez to również wdrożony, realizowany z dużym powodzeniem program badawczo-wdrożeniowy, którego efektem miało być upowszechnienia wielkostadnego chowu owiec na terenach Sądecczyzny.
Między innymi, w ramach tego programu wykorzystano bazę wypasową na halach w Jaworkach k. Szczawnicy, gdzie specjaliści z IBMER w Tyliczu i IMUZ w Krakowie (obecnie połączony z nich Instytut Technologiczno-Przyrodniczy w Falentach) podjęli się realizacji zadania wdrożeniowego polegającego na przedstawieniu propozycji technicznego wyposażenia paszowisk owczych (w tym w: urządzenia do higienizacji i zabiegów zootechnicznych, elementów do koszarowania owiec, urządzenia do selekcji i komunikacji zwierząt, wariantowych rozwiązań ogrodzeń), ale przede wszystkim: – wprowadzenia na te paszowiska mechanicznego doju owiec w specjalnie zaprojektowanych polowych, wielostanowiskowych dojarniach.

Przykłady technicznego wyposażenia paszowisk owczych proponowane przez IBMER w Tyliczu w latach 80-tych.

Zaprezentowane wyżej przykłady są, z jednej strony, dobrą dokumentacją przeszłości, a z drugiej zaś strony powinny odsunąć od współczesnego czytelnika błędne przeświadczenie o tym, że w dawnych latach nic nie robiono na rzecz owczarstwa, w tym na rzecz technicznego jego wyposażenia , a więc czynnika, który jest oczywistym stymulantem gospodarczego rozwoju każdej specjalności rolniczej.

Gospodarka owczarska – co starsi ludzie dobrze pamiętają – istniała, lecz upadła z różnych względów, które są dobrze znane ludziom specjalizującym się w tych zagadnieniach. Efekty tej zapaści widać naocznie, chociażby śledząc przyrodniczą degradację hal i górskich paszowisk owczych.

Dlatego też środowisko inżynierskie, zrzeszone w Komitecie Naukowo Technicznym ds. Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przy Naczelnej Organizacji Technicznej w Nowym Sączu, z wielką radością wita i będzie wspierać wszelkie racjonalne inicjatywy zmierzające do restytucji gospodarki owczarskiej na terenach Sądecczyzny.

Jednym z jej zwiastunów jest szeroko zakrojony program zmierzający do odnowy owczarstwa górskiego, poprzez promocję, wdrażanie i upowszechnianie działań, które w zamierzeniu ich realizatorów, będą temu dobrze służyć. Program ten został zaprezentowany przez pana mgr inż. Marka Kroczka – kierownika tego programu – na ostatniej sesji KNT poświęconej owczarstwu na Sądecczyźnie. Poniżej główne założenia realizacyjne tego projektu.

„Utrzymanie różnorodności biologicznej łąk i pastwisk górskich
poprzez prowadzenie gospodarki pasterskiej”

Realizacja projektu dofinansowywanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Małopolskiego na lata 2014-2020

Działanie 6.2 Ochrona różnorodności biologicznej.
Typ projektów A: Ochrona ekosystemów, siedlisk i gatunków roślin, zwierząt i grzybów.

Celem projektu jest utrzymanie różnorodność biologicznej łąk i pastwisk górskich poprzez prowadzenie gospodarki pasterskiej (wypas owiec – na terenie Parków Krajobrazowych, obszarów chronionego krajobrazu oraz Natury 2000, zachowanie terenów krajobrazowych poprzez wypas owiec i odkrzaczanie pastwisk na ww. terenach) na powierzchni min. 3.000 ha.

Zadaniem projektu jest powstrzymanie zjawiska wtórnej sukcesji na cennych przyrodniczo obszarach małopolskich Karpat, poprzez prowadzenie wypasu owiec na ok. 3.000 ha przy udziale ok. 80 baców i ok. 15.000 sztuk zwierząt.

Obszarem referencyjnym dla projektu są tereny Popradzkiego PK, gdzie przeprowadzono szczegółową inwentaryzację całego obszaru i wytypowano 9 obszarów wypasowych (o łącznej powierzchni 350ha).

Następnie wytypowano ok. 15.000 ha łąk w 9 regionach małopolski (tj. bez terenów płożonych w PPK) obszarów cennych przyrodniczo. Na tym terenie została przeprowadzona inwentaryzacja, która wskazała siedliska najcenniejsze przyrodniczo. W ten sposób projekt obejmie ok. 3.000 ha (w 80 lokalizacjach), na których przeprowadzona została pogłębiona inwentaryzacja przyrodnicza, będąca podstawą wydania zaleceń dla Baców oraz umożliwiająca monitoring skuteczności działań w czasie.

Najważniejszym elementem projektu będzie ciągły, trzyletni kontrolowany i sterowany wypas owiec na wytypowanych ok. 3.000 ha, co pozwoli na ochronę gatunkową 5 siedlisk objętych ochroną: 13 gatunków flory, 12 gatunków fauny i 1 gatunku grzybów.

Z punktu widzenia rozwoju produktu turystycznego oraz pobudzania świadomości ekologicznej Małopolan i turystów planuję się budowę trzech bacówek edukacyjnych, w których będzie można zapoznać się z ideą czynnej ochrony siedlisk, chronionymi gatunkami oraz kulturą i tradycją pasterską. W pozostałych lokalizacjach powstaną pojedyncze tablice informacyjne, opisujące siedliska i cenne gatunki na nich występujące. Projekt zostanie zakończony inwentaryzacją przyrodniczą, która oceni skuteczność i trwałość podejmowanych działań w odniesieniu do różnorodności biologicznej zagrożonych siedlisk (będzie zbadana ich zmian w stosunku do okresu sprzed projektu), co da możliwość stworzenia tzw. Dobrych praktyk wypasowych i replikowania działań na większych obszarach Małopolski. Uzupełnieniem projektu będą: zakup przez ZPKWM niezbędnego wyposażenia do monitorowania, a także do szkolenia baców, konferencje otwierające i zamykające realizację projektu, a także publikacje związane z realizacją projektu.

Zakończenie realizacji projektu zaplanowano na 31.12.2020 r.

 

W dniu 15 listopada 2017 r. odbyło się spotkanie Międzystowarzyszeniowego Klubu Seniora z okazji Dnia Seniora. W restauracji „Basztowa” gości przywitał Prezes Zarządu Sądeckiej Rady FSNT NOT w N.Sączu Andrzej Jakubowski życząc zebranym z tej okazji nieustającego optymizmu życiowego, wielu lat życia w dobrym zdrowiu z niegasnącym zapałem do działania. Dyrektor Biura Wanda Batosz wręczyła zebranym drobne upominki.

 

 

 

W dniu 20.10.2017 r. w siedzibie Nadleśnictwa Stary Sącz odbyło się robocze spotkanie członków Sądeckiej Rady Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT w Nowym Sączu, przy współudziale Stowarzyszenia Inżynierów Techników Leśnictwa i Drzewnictwa – Koło działające przy Nadleśnictwie Stary Sącz. Głównym tematem spotkania były projekty rozwojowe Lasów Państwowych na przykładzie koncepcji budowy składu drewna energetycznego w Nadleśnictwie Stary Sącz. Spotkanie rozpoczął gospodarz obiektu, Nadleśniczy mgr inż. Paweł Szczygieł, który przywitał uczestników spotkania i przedstawił krótką charakterystykę Nadleśnictwa. Przybliżył on obecnym na sali gościom zasady prowadzenia gospodarki leśnej prowadzonej przez Lasy Państwowe na przykładzie starosądeckiego nadleśnictwa. Następnie głos zabrał mgr inż. Andrzej Jakubowski prezes Sądeckiej Rady Federacji SNT NOT w Nowym Sączu, który omówił technologię zrębkowania, maszyny do tego celu stosowane oraz przedstawił możliwości wykorzystania zrębek. Cele statutowe oraz bieżące osiągnięcia działalności Koła Polskiego Klubu Ekologicznego w Krynicy nakreśliła pani prezes dr Danuta Reśko. Prof. dr hab. inż. Andrzej Jucherski z Instytutu Technologiczno-Przyrodniczego w Falentach – kierownik Górskiego Centrum Badań i Wdrożeń w Tyliczu, przybliżył rys historyczny działania jednostki, której pracą kieruje, zakres działań i projekty z jakimi przyszło się zmierzyć stacji w Tyliczu. Kolejną prezentację przedstawił mgr inż. Michał Goś z Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krakowie zajmujący się Koordynacją Wdrażania Projektów Rozwojowych Lasów Państwowych. Zaprezentował on bardzo obszerny zakres przedsięwzięć rozwojowych prowadzonych w Lasach Państwowych ze szczególnym uwzględnieniem projektu budowy sieci składnic drewna energetycznego, projektu promocji budownictwa drewnianego, a także projektu promocji żywności pochodzącej z lasów sygnowanej hasłem „Dobre z lasu”. Ostatnie wystąpienie należało do pana mgr inż. Andrzeja Zarazki, Koordynatora w Sądeckim Klastrze Energii Odnawialnej, który zreferował szanse wykorzystania biomasy jako paliwa. Pierwszą część spotkania zakończyła krótka dyskusja uczestników, po której Nadleśniczy zaprosił zebranych na terenowy obchód oraz na wspólny posiłek do Diecezjalnego Centrum Pielgrzymowania im. Jana Pawła w Starym Sączu. Na miejscu przy słonecznej pogodzie uczestnicy spotkania mogli zobaczyć pierwszy na Sądecczyźnie punkt ładowania samochodów elektrycznych oraz samochód elektryczny, który został niedawno zakupiony na potrzeby działalności Centrum Pielgrzymowania.

Sądecka Rada Federacji SNT NOT -Komitet Naukowo -Techniczny NOT ds. Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Nowym Sączu, informuje o spotkaniu roboczym w Nadleśnictwie Stary Sącz w dniu 20.10.2017 o godz.10.00 .
Tematem spotkania będzie zapoznanie się z projektami rozwojowymi realizowanymi przez Lasy Państwowe, a przedstawiającymi nowe technologie  budownictwa z drewna oraz koncepcję budowy składów drewna energetycznego.
Przebieg spotkania oraz wnioski do ewentualnej dalszej realizacji, zostaną przedstawione na stronie internetowej notns.pl

Przewodnicząca KNTOŚiGW Danuta Reśko

Kontakt tel.Ewa Rafałowicz tel.18 441-45-73

 

 

 

Wizyta studialna w Sądeckiej Grupie Producentów Owoców i Warzyw
„Owoc Łącki” Sp. z o.o. w Łącku i Olszanie

 

W dniu 27.09.2017 r. członkowie Komitetu Naukowo-Technicznego NOT ds. Ochrony Środowiska w Nowym Sączu, mieli wielką przyjemność uczestniczyć w poznaniu sukcesu jednej z czołowych sądeckich firm z branży sadowniczej, a na pewno jednej z najnowocześniejszej w regionie w branży przetwórstwa owoców Spółki „Owoc Sądecki”.

Jest to firma działająca w ramach Sądeckiej Grupy Producentów Owoców i Warzyw.

Korzystając więc z zaproszenia i serdecznej gościny Prezesa Spółki Pana Jana Golonki, uczestnicy spotkania zapoznali się z działalnością produkcyjną Zakładów w Łącku (przechowalnia owoców) i w Olszanie (produkcja zagęszczonych soków owocowych).

Spotkanie rozpoczęło się bardzo miłym akcentem. Prezes Komitetu ds. Ochrony Środowiska Pani Danuta Reśko wraz z Sekretarzem Zarządu NOT-u p. Jerzym Połomskim dziękując serdecznie Panu Janowi Golonce za zaproszenie, przypomnieli przy tym lata owocnej z nim współpracy, gdy pełnił funkcję Starosty Nowosądeckiego.

Dzięki jego pomocy i życzliwości zrealizowano, m. innymi, wiele specjalistycznych konferencji o znaczącej randze poznawczej dla całego regionu.

W swoim wystąpieniu Prezes Jan Golonka przedstawił genezę i istotę przedsięwzięcia pod nazwą „Owoc Łącki”, jego uwarunkowania, możliwości rozwoju, a także czynniki które w negatywny sposób mogą na to wpływać.

Następnie zebrani zostali oprowadzeni przez Panią Dyrektor Barbarę Klag przez linie technologiczne sortowni, mycia, kalibracji, przechowywania, pakowania i dystrybucji jabłek w Łącku, a następnie zapoznali się z całym procesem produkcji soków owocowych – od dystrybucji surowca po konfekcjonowanie gotowych produktów.

Spotkanie zakończono deklaracjami utrzymania dalszej wzajemnej współpracy, przy czym KNT NOT wskazał na potrzebę szerszego upowszechniania w środowisku Inżynierskim Sądecczyzny tej kluczowej dla regionu branży rolniczej.

 

Szanowny Czytelniku !

 

Z satysfakcją należy odnotować, że Komitet Naukowo -Techniczny Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Federacji SNT NOT w Nowym Sączu, zebrał się na kolejnym spotkaniu roboczym w dniu 5 września br.

W programie – oprócz spraw organizacyjnych, a więc omówienia propozycji i sposobu realizacji zamierzeń ze sfery działań propagatorskich KNT, znaczną część spotkania przeznaczono na wysłuchanie bardzo obszernego streszczenia i merytorycznego komentarza do uchwalonego przez Sejm  w dniu 20 lipca 2017 roku, od dawna wyczekiwanego Prawa Wodnego.

O przedstawienie stanowiska i wydanie praktycznego osądu o zmianach wprowadzanych
w przepisach znowelizowanego PW, KNT zwrócił się do mgr inż. Stanisława LISAKA – wybitnego znawcy problemów związanych z zarządzaniem i gospodarowaniem wodami powierzchniowymi na obszarze Sądecczyzny, kierującego pracą  Zarządu Zlewni Dolnego Dunajca z/s w Nowym Sączu.

Szczegółowe omówienie treści Ustawy uzupełnione komentarzem administratora – praktyka, ułatwiło merytoryczną dyskusję o wprowadzonych Ustawą zmianach.

Z ustawowej zapowiedzi rozwiązań – lepszych niż dotychczasowe, powiało optymizmem.

Przywracane kanony sztuki zawodowej służące ochronie środowiska, mają iść w parze z rachunkiem ekonomicznym, gwarantując:

• uporządkowanie prawa własnościowego (jeden administrator wód )
• powierzenie jednemu gospodarzowi wszystkich składowych morfologii rzek (t. zn. cały przekrój doliny: koryto – międzywale i wały), posiadającemu środki finansowe.
• środki finansowe na utrzymanie majątku Skarbu Państwa
• środki finansowe na utrzymywanie i remonty oraz na budowę nowych urządzeń wodnych
• kadrze inżynieryjno – technicznej, komfort pracy terenowej.

Jeśli Ustawa Prawo Wodne będzie przestrzegana, gospodarka wodna nareszcie będzie mieć swoje środki finansowe na bieżące sprawne kierowanie eksploatacją  oraz będzie mieć możliwość planować i realizować niezbędne przedsięwzięcia inwestycyjne – tak wyraził się w podsumowaniu wypowiedzi mgr inż. Stanisław LISAK z RZGW w Nowym Sączu.

Ustaną również zarzuty:  to po co wy jesteście ?

Oby nowe Prawo Wodne stało się zaczynem, który z jednej strony pozwoli regulować koryta rzek i potoków tak, by praca rzeki nie powodowała niszczenia infrastruktury podczas podwyższonych stanów wody oraz by koryta były bezpieczne dla mieszkańców.

Ustawa prawo wodne uchwalone w dniu 20 lipca 2017r.

Obywatele nie będą mówić „ to po co wy jesteście” bo gospodarka wodna będzie miała nareszcie swoje pieniądze by mogła planować i wydawać środki finansowe na utrzymanie majątku który się do tej pory dekapitalizował, bo nigdy nie było pieniędzy na utrzymywanie majątku Skarbu Państwa. Jak wystąpiła powódź to pieniądze się znajdowały na zatkanie dziur, ale już w następnych latach ich nie było. Nareszcie dokumentacje nie będą leżały na półkach, Bo jak się je wykona i uzyska stosowne decyzje  to będą na to pieniądze, żeby zrealizować to zadanie. Praca w gospodarce wodnej nie będzie tak frustrująca dla pracowników. Bo  praca będzie miała sens, będzie widać efekty tych starań. Gospodarka wodna będzie w jednych rękach to znaczy że cały przekrój doliny – koryto międzywale i wały będą u jednego gospodarza, a nie jak do tej pory u dwóch z których jeden miał pieniądze a drugi był ubogi. Oby nowe Prawo wodne stało się zaczynem który z jednej strony  będzie mógł regulować koryta rzek i potoków tak by nie powodowało to zniszczeń infrastruktury w czasie przejścia podwyższonych stanów wód, piszę celowo „podwyższonych stanów” ponieważ niekiedy niższe wody powodowały większe straty, oraz by koryta były bezpieczne dla mieszkańców, -pionowe wysokie brzegi zagrażają życiu i zdrowiu ludzi.

Wchodzi w życie z dniem 1.01.2018 za wyjątkami określonymi w ustawie

Porządkuje sprawy własnościowe w jednych rękach – stare prawo dzieliło na wody Skarbu Państwa, innych osób prawnych albo osób fizycznych podlegające ministrowi ds. gospodarki morskiej, prezes KZGW, Dyrektorowi parku Narodowego i Marszałkowi województwa – nowe w art. 211 brzmi tak samo ale podległość jest na:

1)     Wody Polskie – w stosunku do śródlądowych wód płynących oraz wód podziemnych, z wyłączeniem śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym;

2)     minister właściwy do spraw gospodarki morskiej – w stosunku do wód morza terytorialnego oraz morskich wód wewnętrznych;

3)     minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej – w stosunku do śródlądowych dróg wodnych o szczególnym znaczeniu transportowym.

Stare prawo ma 10 rozdziałów a nowe posiada 13 działów  Nowymi działami są

1. gospodarowanie mieniem skarbu Państa,
2. władza wodna
3. zgoda wodno prawna

Krótki opis działów, nazwy rozdziałów i numery artykułów powinien ułatwić życie osobom które na co dzień nie są prawnikami a czytanie powoduje sen jest następujący:

Dział I PRZEPISY OGÓLNE   Rozdział 1przepisy ogólne, art. 1-15 Rozdz. 2 objaśnienie określeń ustawowych, art. 16-17   Rozdział 3 Wody oraz jednolite części wód art. 18-28

Dział II  KORZYSTANIE Z WÓD    Rozdział 1  Korzystanie z wód i usługi wodne, art. 29-36  Rozdział 2 Wody wykorzystywane do kąpieli art. 37-49

Dział III OCHRONA WÓD Rozdział 1 Cel ochrony wód i cele środowiskowe, art.50-74  Rozdział 2 Zasady ochrony wód, art. 75-85 Rozdział 3 Oczyszczanie ścieków komunalnych art. 86-101 Rozdział 4 Ochrona wód przed zanieczyszczeniem azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych, art102-112 Rozdział 5 Substancje zanieczyszczająceart. 113-119  Rozdział 6 Ochrona ujęć wody oraz zbiorników wód śródlądowych, art. 120-142 Rozdział 7 Ochrona środowiska wód morskich, art.143-162

Dział IV  ZARZĄDZANIE RYZYKIEM POWODZIOWYM I PRZECIWDZIAŁANIE SKUTKOM SUSZY Rozdział 1 Zarządzanie ryzykiem powodziowym, art. 163-182 Rozdział 2 Przeciwdziałanie skutkom suszy, art. 183-185

Dział V BUDOWNICTWO WODNE I MELIORACJE WODNE Rozdział 1 Budownictwo wodne,art.186-194 Rozdział  2 Melioracje wodne, art. 195-210

Dział VI GOSPODAROWANIE MIENIEM SKARBU PAŃSTWA  Rozdział 1 Własność wód i obowiązki ich właścicieli, art. 211-238 Rozdział 2 Wody Polskie art. 239-251,  Rozdział 3 Gospodarka finansowa Wód Polskich, art252-257, Rozdział 4 Gospodarowanie mieniem Skarbu Państwa, art. 258-266 Rozdział 5 Instrumenty ekonomiczne w gospodarowaniu wodami, art. 267-314

Dział VII ZARZĄDZANIE WODAMI  Rozdział 1 Planowanie, art. 315-328, Rozdział 2 System informacyjny gospodarowania wodami, art.329-333 Rozdział 3 Kontrola gospodarowania wodami, art. 334-348 Rozdział 4 Monitoring wód, art.315 -352

Dział VIII WŁADZA WODNA  Rozdział 1 Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, art.353-365  Rozdział 2 Służby państwowe, art. 366-387

Dział IX ZGODA WODNOPRAWNA  Rozdział 1 Przepisy ogólne art.388 -398, Rozdział 2 Wydawanie pozwoleń wodno prawnych, art.399-414  Rozdział 3 Wygaśnięcie, cofnięcie i ograniczenie pozwolenia wodno prawnego, art.415-420 Rozdział 4 Zgłoszenie wodno prawne, art. 421-424  . Rozdział 5 Oceny wodno prawne, art. 425-440

Dział X SPÓŁKI WODNE I ZWIĄZKI WAŁOWE Rozdział 1Tworzenie spółek wodnych i związków wałowych, art. 441-455 Rozdział 2 Organy spółki wodnej, art. 456.-461   Rozdział 3 Nadzór i kontrola nad działalnością spółki wodnej, art.462-463 Rozdział 4 Rozwiązanie spółki wodnej art. 464-467,

DZIAŁ XI ODPOWIEDZIALNOŚĆ ODSZKODOWAWCZA art. 468-472

DZIAŁ XII  PRZEPISY KARNE art. 473-479

DZIAŁ XIII ZMIANY W PRZEPISACH, PRZEPISY PRZEJŚCIOWE, DOSTOSOWUJĄCE  I KOŃCOWE Rozdział 1 Zmiany w przepisach, art.  480-524  Rozdział 2 Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe art. 525-574.

Przytoczenie niektórych artykułów

Gospodarowanie mieniem skarbu Państwa,

art. 211- 314   Art. 213. 1. Wody Polskie, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, mogą powierzyć nadleśniczemu, w drodze porozumienia, na jego wniosek, wykonywanie praw właścicielskich Skarbu Państwa w stosunku do śródlądowych wód płynących znajdujących się w granicach nadleśnictwa.

Art. 222. Ust. 3. Właścicielowi gruntów zalanych podczas powodzi w wyniku nieprzestrzegania przepisów ustawy przez właściciela wód lub właściciela urządzenia wodnego przysługuje odszkodowanie na warunkach określonych w art. 472.

1. W sprawie naprawienia szkód będących skutkiem okoliczności określonych w art. 222 ust. 3 i art. 223 ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, z tym że odszkodowanie obejmuje także koszty sporządzenia projektu, o którym mowa w art. 220 ust. 6.
2. Roszczenie o naprawienie szkody przedawnia się z upływem 2 lat od dnia wystąpienia szkody. Zmiana

Art. 239. 1. Wody Polskie są państwową osobą prawną w rozumieniu art. 9 pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870, z późn. zm.[8])).                                                                

2. Siedzibą Wód Polskich jest Warszawa. 3. W skład Wód Polskich wchodzą następujące jednostki organizacyjne:

1)     Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej z siedzibą w Warszawie;

2)     regionalne zarządy gospodarki wodnej z siedzibami w Białymstoku,               Bydgoszczy, Gdańsku, Gliwicach, Krakowie, Lublinie, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie, Warszawie i we Wrocławiu;

3)     zarządy zlewni;  np. Dla zlewni Dunajca w Nowym Sączu

4)     nadzory wodne. Np. dla zlewni Dunajca w Tarnowie, Grybowie, Nowym Sączu, Limanowej, Nowym Targu oraz filie w Muszynie i Zakopanem

Zadania dla nowych jednostek są w art. 240

Gospodarka finansowa Wód Polskich  opisana w art. 252. 1. Wody Polskie prowadzą samodzielną gospodarkę finansową, pokrywając z posiadanych środków i uzyskiwanych przychodów koszty finansowania zadań określonych w przepisach ustawy oraz koszty działalności.

Instrumenty ekonomiczne w gospodarowaniu wodami   Art. 267. Instrumenty ekonomiczne służące gospodarowaniu wodami stanowią:

1)     opłaty za usługi wodne;

2)     opłaty podwyższone;

3)     należności za korzystanie ze śródlądowych dróg wodnych i ich odcinków oraz urządzeń wodnych stanowiących własność Skarbu Państwa, usytuowanych na śródlądowych wodach powierzchniowych;

4)     opłata legalizacyjna, o której mowa w art. 190 ust. 2;

5)     opłata roczna, o której mowa w art. 261 ust. 1;

6)     wpływy z tytułu rozporządzania nieruchomościami, o którym mowa w art. 264 ust. 1;

7)     opłata roczna, o której mowa w art. 6d ust. 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym;

8)     wpływy z tytułu opłaty, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym, w przypadkach, w których Wody Polskie są uprawnionym do rybactwa;

9)     wpływy z umów dotyczących wykonywania rybactwa śródlądowego, o których mowa w art. 534 ust. 1 pkt 5.

 

Władza wodna Art. 353. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej jest naczelnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach gospodarowania wodami.

Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej sprawuje nadzór nad działalnością: między innymi                        

1)państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej;

art. 376

2)     państwowej służby hydrogeologicznej;

art. 380

3)     państwowej służby do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących;

art. 377

 

 

 Zgoda wodnoprawna art. 388 jest udzielana przez:                                                                                                                    1.wydanie pozwolenia wodnoprawnego.

2. przyjęcie zgłoszenia wodnoprawnego.

3.wydanie opinii wodnoprawnej

4.wydanie decyzji, o których mowa w art. 77 ust. 3 i 8 oraz w art. 176 ust. 4. Tj zakazów

Art. 398. 1. Za udzielenie zgód wodnoprawnych, o których mowa w art. 388 ust. 1 pkt 1–3, ponosi się opłatę.     

2. Za przyjęcie zgłoszenia wodnoprawnego opłata wynosi 87 zł.
3. Za wydanie pozwolenia wodnoprawnego opłata wynosi 217 zł.
4. Jeżeli w jednej decyzji wydano co najmniej dwa pozwolenia wodnoprawne, które nie są tożsame rodzajowo, opłatę, o której mowa w ust. 3, mnoży się przez liczbę tych pozwoleń wodnoprawnych, przy czym maksymalna wysokość opłaty nie może przekroczyć 4340 zł.
5. Za wydanie oceny wodnoprawnej opłata wynosi 868 zł.

Art. 539. 1. Z dniem  wejścia w życie ustawy pracownicy regionalnych zarządów gospodarki wodnej stają się z mocy prawa pracownikami Wód Polskich na zasadach określonych w art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666, 2138 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 60 i 962).

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do urzędników służby cywilnej, do których stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1345, 1605, 1807, 1948 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 379).

Art. 542. 1. Do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy marszałkowie województw oraz kierownicy wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych realizujących zadania marszałków województw określone w przepisach ustawy uchylanej w art. 573 opracują i przekażą ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej oraz właściwym wojewodom wykazy pracowników tych urzędów i jednostek organizacyjnych, uwzględniając zakres wykonywanych dotychczas czynności.

. Z upływem miesiąca od dnia zawiadomienia pracowników urzędów i jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, o treści wykazów, o których mowa w ust. 1, pracownicy tych urzędów i jednostek organizacyjnych wymienieni w wykazach, o których mowa w ust. 1, stają się z mocy prawa pracownikami:

1)     Wód Polskich albo

2)     właściwych urzędów wojewódzkich, jeżeli wykonują zadania związane z utrzymywaniem wojewódzkich magazynów przeciwpowodziowych.

5. Przepisy art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy stosuje się odpowiednio.
6. Do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy starostowie opracują i przekażą ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej wykazy pracowników starostw powiatowych realizujących zadania starostów określone w przepisach ustawy uchylanej w art. 573, uwzględniając dotychczasowe przygotowanie zawodowe tych pracowników oraz zakres wykonywanych dotychczas czynności.
7. W wykazach, o których mowa w ust. 6, nie ujmuje się pracowników, którym będą powierzone zadania inne niż zadania starostów określone w przepisach ustawy uchylanej w art. 573.

OPRACOWAŁ:

Mgr inż. Stanisław Lisak

Kierownik w Zarządzie Zlewni Dolnego Dunajca z/s w Nowym Sączu